Als je het mij vraagt verlangen we allemaal naar hetzelfde. Ons diepste verlangen is om ons vrij te voelen. Kunnen doen wat we willen. Onze eigen tijd indelen. Geen druk ervaren.
Zoals in een vakantie.
Maar in hoeverre zijn wij nu in staat buiten de kader van een vakantie vrij te zijn? Je kunt van je werk vrij nemen en nog in ‘moeten’ verstrikt zijn. De vraag is alleen hoe vrij ben je in werkelijk wanneer als je vanbinnen jezelf allerlei beperkingen oplegt?
In vakantietijd laten we veel van onze vaste kaders en gewoontes los waardoor we ontspannen en dus meer vrijheid toelaten. Is de vakantie voorbij dan draait die ontspannen houding 180 graden om en gaan vervolgens weer volop aan de bak. Terug in het ritme naar bekende gewoonten, waar overigens niets mis mee is.
De mate waarin je zaken kunt loslaten bepaald uiteindelijk hoe hoe vrij je je voelt. Een gevoel dat binnenin je onstaat en niet door omstandigheden van buitenaf. It’s a state of mind, if you ask me.
Want ook al lig je op een strandbedje bij zee dan kun je nog in allerlei gedachten en andere hersenspinsels zitten waardoor je niet in staat bent om in alle vrijheid van je welverdiende vakantie te genieten. Het kan ook zijn dat je een werksituatie hebt gecreëerd waarbij je dermate veel rust en ontspanning ervaart dat dit niet aanvoelt als ‘werk’ en je daarbij tóch al het nodige gedaan krijgt.
De structuren van ons denken maken het ‘onvrij’ én creëert beperkingen waardoor het idee ontstaat van het niet te (kunnen) zijn. Misschien dragen we wel een diepe overtuiging in ons dat we eerst moeten verdienen voordat we mogen relaxen of verzinnen we liever excuses.
Iedere dag vertellen we onszelf verhalen over; ik moet nu sporten want… ik moet gezond eten want anders….ik kan nu echt geen rust nemen want ik moet eerst nog…Ik moet wel gaan want ik heb het beloofd… Zolang je er geen tegenstrijdige gevoelens over hebt is er niets aan de hand.
Zou er achter de behoefte naar een vrije dag of een vakantie een verborgen verlangen kunnen liggen om in eerste instantie vrij te zijn van beperkende gedachten? Want wie vertelt je eigenlijk dat je dit ‘moet’?
Vroeg of laat lopen we tegen zelfgecreëerde beperkingen aan, die ons laten doen wat we altijd doet, zonder te voelen of dit écht voedend voor ons is. Uit gemak, door gewoonte óf als een verhulling van een mogelijke angst voor afwijzing of veroordelingen. Want wie kijkt mee als je anders wilt?
Is het verlangen dat we voelen dan niet groter naar een verlossing van die eindeloze conversaties in ons hoofd zodat we vrijuit kunnen doen of juist niet doen wat in het moment juist voor ons voelt? Zonder commentaar of een oordeel over ‘goed’ of ‘slecht’. ‘Vrij’ in de zin van; het maakt me niet uit wat anderen denken zolang ik trouw blijf aan wie ik ben.
Soms voelen we ons gevangen in een bepaalde handelswijze of reactiepatroon, maar weten we ook dat die ons in de weg staan of niet dienen. We leven voornamelijk in ons hoofd waardoor we makkelijk aan onze echte behoeftes voorbijgaan. Een mooie indicator is het ervaren van weerstand. Wat aangeeft dat het voor jou niet klopt. Een aanwijzing over waar ji jje wellicht nog aanpast of over je grens gaat. Het verborgen geschenk hiervan is dat wanneer je helder krijgt over wat je niét wilt je steeds dichter bij komt wat wél.
De signalen negeren kan leiden tot ontevredenheid, frustratie, futloosheid, depressie of als je langer wacht fysieke ongemakken zoals het ervaren van druk op het hoofd, keelpijn, stramme spieren in de nek, schouders of rugklachten.
Als je de onderliggende wens van ‘jezelf zijn’ ontdekt kun je dit als een uitnodiging zien waar of bij wie je dit nog niet bent.
Zijn die beperkende vaste gewoontes en aannames van jou? en zijn ze nu nog helpend voor je? Voel je ergens spanning of onrust bij dan is het wellicht de moeite waard hier eerlijk naar te kijken. Ben ik trouw aan mezelf? Handel of reageer ik zuiver vanuit mezelf of ligt de werkelijke behoefte ergens anders? Vandaaruit kun je bewuste keuzes maken.
De meeste patronen die ons in de weg zitten komen voort uit angst.
Alles wat je van je moeder, je vader, je oma, je opa of zelfs van nog verder terug liggende generaties hebt geleerd, overgenomen en in jezelf hebt geïntegreerd, is van invloed op je leven. Een voorbeeld van een doorgegeven familiepatroon van mij is, overmatig geven. Ik legde de lat hoog voornamelijk buiten mezelf door voor anderen zorgen zodat er ‘geen tijd’ meer was om met mijn eigen ongemak te hoeven zijn. Een bekend patroon die ik terugzie in de generatie van de vrouwen voor mij. Zelfs nadat dit bewust word kan dit soms nog lastig zijn te veranderen, vaak door angst. Angst voor falen, afwijzing, veroordeling, niet goed genoeg zijn, en nog meer.
Echter stond de drang naar vrijheid al in mijn ziels-blauwdruk geschreven die blijft me eindeloos blijft motiveren om de laagjes af te pellen zodat ik steeds lichter kan zijn. Want uiteindelijk is het zo dat wanneer je alleen blijft geven en daarnaast niet in staat bent ook terug te ontvangen raak je volkomen uitgeblust.
We kunnen zo vasthouden aan gedachten waarvan we denken dat ‘moet’, zo hoort of ‘écht niet anders kan’, alleen is dat wel écht zo? Zijn we een speelbal van onze vaste gewoontes geworden of is er een keuze? Zoals ik het zie mogen wij de power gaan terugnemen en verantwoordelijkheid voor onze eigen geestelijke en fysieke gezondheid nemen, wat begint bij je mindset.
Je kunt vele redenen en scenario’s bedenken waarom je niet je mooiste leven zou leven, alleen is dat ook wat je graag wilt? Blijf je het aangeleerde trouw of is het tijd voor een interne verandering zodat jij je nu vrij kunt voelen en in staat bent te ontvangen wat je verdient?
Volgens mij zijn wij bedoeld om uit te zoeken wie we precies zijn en daarbij een fantastische, rijke ervaring van ons leven te maken. Met alle ups en downs die daarbij horen. Alleen als we bereid zijn los te komen van oude structuren die voor ons niet werken en de belemmerende beperkingen laten gaan ervaren we werkelijke vrijheid.
Jij kiest. Ik kies. Altijd. Het is aan ons voor wie of wat dat is. Zelfs wanneer je er van overtuigd bent geen keuze te hebben kun je alsnog onderzoeken of dat werkelijk waar is. En nog iets verder; wat maakt dan dat jij niet zou kunnen, mogen of willen gaan voor wat je met je hart weet dat waar is voor jou? Niemand anders dan jij kan namelijk weten wat jouw waarheid is.
Dus in hoeverre sta jij het toe volledig jezelf te zijn?
Mocht je graag met mij aan je mindset willen werken? Stuur me dan gerust een berichtje dan kijken we samen naar de manier die het mooiste bij jou aansluit. Er is veel mogelijk!
